Kunst bevindt zich voor mij tussen waarheid en illusie. In mijn werk zoek ik naar manieren om de toeschouwer uit te dagen door spanning te creëren tussen wat vanzelfsprekend lijkt en wat onverwacht is. Geïnspireerd door objectgeoriënteerde ontologie plaats ik objecten in een context waar ze een zelfstandig bestaan hebben, los van menselijke perceptie. Ik gebruik verschillende strategieën om mijn werk op de juiste afstand van de kijker te plaatsen, zodat een spanningsveld ontstaat. Deze afstand vraagt de kijker om associaties te maken tussen het werk, de ruimte en zijn/haar eigen referentiekader.